Και πάντα σε Εσένα έρχομαι ,και πάντα μπροστά Σου γονατίζω,και πάντα παραπονιέμαι είτε για δικά μου ή για άλλων θέματα και σου ζητάω χάρες. Ένα μικρό παιδί.
Και πάντα σε ρωτάω,πως θα αντιμετωπίσω τον κόσμο,αφού για εδώ δεν είμαι και σαν τις γενιές αυτές να γίνω δεν θέλω. Στο έχω πει και το ξέρεις ότι εδώ υποφέρω,αιώνες τώρα μια μπερδεμένη κατάσταση μυαλού και πνεύματος.
Ο μόνος λόγος που ζω είναι επειδή Εσύ θέλησες. Ο μόνος λόγος που ζω είναι γιατί Εσύ δεν άφησες ποτέ ,ούτε άνθρωπο ούτε δαίμονα μετά εμού να έρθει και να ζητήσει είτε ζωή είτε ψυχή. Ο μόνος λόγος που ζω είναι επειδή μόνο Εσένα έχω ζήσει στα τόσα μου χρόνια. Μόνο Εσένα εμπιστεύομαι και μόνο Εσύ ήσουν Εκεί,πάντα και κάθε φορά.
Όλη μου την ζωή Εσένα προσμένω και θέλω να δω. Τι ξέρουν οι άλλοι για το πως Σε ζω εγώ? Πως να τους το ερμηνεύσω και πως να καταλάβουν… Μόνο εσύ ξέρεις την καρδιά μου,γιατί Εσύ νοιάστηκες ποιο πολύ από όλους. Μόνο Εσύ,γιατί με ήξερες πριν γεννηθώ.
Και όσα έχω γράψει για Εσένα θα χαθούν και θα λησμονηθούν από τους ανθρώπους,μα Εσύ δεν θα ξεχάσεις ότι Σου άνοιξα τη ψυχή μου,και εγώ δεν θα ξεχάσω ότι με αγκάλιαζες όταν στο ζητούσα.
Ένα παιδί που ακόμη περπατάει με τα χέρια.